KVÍ

(pl. -ar), f.

1) fold, pen (reka fé í kvíar);

2) a lane of men gradually narrowing (also in pl.).

* * *

f., pl. kvíar, [quey or quoy, Orkn. and Shetl.], a fold, pen, esp. where sheep are milked; reka fé í kvíar, Hrafn. 8; ær í kvíum, Dipl. ii. 14; útlagask hann við þann er kvína á, Grág. ii. 329; ór kví þeirri, id.; ef búfé gengr ór kvíum, Js. 100; kvía gimbill, a young sheep, Sturl. ii. 150; sem sauðir í kví, Fms. viii. 219; hugðisk mundu taka þá í kvíum sem sauði til skurðar, 60:—in mod. usage in pl. the pen where sheep are milked, moka kvíar, Bjarn. (in a verse), Ísl. Þjóðs., Piltr og Stúlka, Snót:—metaph. a lane of men branching like a fork = klömbr, Ó. H. 119, Orkn. 468, Eg. 232, Sturl. i. 29, Fms. vi. 69: in plur., Lv. 95, Glúm. 386.

COMPDS: kvíaból, kvíagarðr, kvíaveggr, Kvíarmið, Kví-á, Kvía-bekkr, Landn.